Eigenlijk is de witte boxer gewoon een geel of gestroomde boxer met grote witte aftekeningen. De witte vacht komt in meerdere rassen voor als bv de witte Bulterriër of Zwitserse witte herder. Een witte boxer is, net als een gele of gestroomde, is in alles een normale boxer. En heeft dezelfde sterke en zwakke punten als alle andere boxers.
Gezondheid
Zo ver als er bekend is zijn er geen afwijkingen bekend die in relatie staan van de witte kleur van de boxer, zoals bv albino. De witte kleur is geen genetische afwijking maar alleen een kleurvariant. Het verhaal dat de witte meer kans op doofheid heeft, is nooit wetenschappelijk aangetoond. Een witte boxer heeft net zo veel kans op doof geboren te worden dan een gele of gestroomde boxer.
Een onderzoek uit 1990 door Cecilie Strømstad en Henning Lund kwamen een paar verbluffende uitkomsten;
In een lijst werden alle vragen gesteld als grote, geslacht, temperament, ziektes, entingen, leeftijd en leeftijd van overlijden. Maar ook de mening van de eigenaren werden genoteerd. In het onderzoek zijn 25 witte boxers gebruikt van verschillende leeftijden en geslachten en een even grote controlegroep van gele en gestroomde boxers. De uitkomst was verbluffend!
JA de witte boxers waren normale boxers, ze waren minder vaak ziek en leefden langer dan de “gekleurde” controlegroep. Ook hadden ze minder last van huidaandoeningen (furunculose / ontstoken haarzakje).
Ongewenst
In sommige landen worden de witte puppen ingeslapen. Tot voor kort, en bij sommige fokkers nog steeds, werd dat in Nederland ook gedaan. Toch zijn de witte boxers vaak de puppen die in het nest het grootste en sterkste zijn. Bij moeilijke bevallingen en virussen zijn de witten vaak minder getroffen en niet snel ziek. In tegenstelling van de “gekleurde” nestgenootjes.
De reden kan zijn dat vroeger de kunstmelk van mindere kwaliteit was dan tegenwoordig, en om de gekleurde puppen meer kans op overleven te geven werden de witten ingeslapen. De witten waren, en zijn, niet erkend volgens het FCI rasstandaard en waren vroeger voor de fokker niet interessant om te houden.
Het rasstandaard aanpassen?
De Féderation Cynologique Internationale (FCI) heeft voor elk ras een zgn. “rasstandaard” vastgesteld. Dit standaard wordt opgesteld door het land van oorsprong. En voor de boxer is dat Duitsland.
Als de FCI dit standaard overneemt, is die wereldwijd van kracht. Nu zijn er in Duitsland wel al jaren positieve ontwikkeling v.w.b. de witte boxers. Op een enkele show zijn al speciale klassen voor de witten, weliswaar voor spek en bonen maar toch…
In Nederland krijg je bij een witte boxer gewoon een stamboom, echter bij de kleur komt N.E.K te staan dit is de afkorting voor Niet erkende kleur.
De witte boxer is uitgesloten van deelname aan show, maar mag wel meedoen aan officiële africhtings- examens als VZH, IPO, GG, AGILITY om maar wat te noemen.
Veranderingen
Maar er zijn wel veranderingen. In januari 2015 is het Kynologisch reglement aangepast en is de regel vervallen dat je met een NEK niet mag fokken. Vanuit de rasvereniging is er geen convenant gesloten. Dit convenant kan er alleen komen als aantoonbaar is dat er gezondheidsrisico zitten aan het fokken met een NEK. Er is ook geen enkel wetenschappelijk bewijs dat de witte boxers zwakker zijn dan de gele of gestroomden. Dit betekend dat er gefokt mag worden met witte boxers en er gewoon stambomen aangevraagd kunnen worden bij een nest van een witte boxer.
*Wel moet hier met enige kennis naar gekeken worden, en het is nooit aan te raden om een wit wit combinatie te doen. Een van de ouderdieren moet altijd fokzuiver zijn, dat wil zeggen, zonder witte aftekeningen.
Nesten met witte ouders
In Duitsland en Italië zijn er al verschillende proef dekkingen geweest tussen witte en gekleurde boxers.
En in 2018 werd er in Noorwegen een dekking groots aangekondigd van een Witte teef Stagedive’s Snowflake welke meer dan ⅓ wit was en een fokzuivere gestroomde reu Kulsvierkrogen’s Calycanthus in de Noorse boxerkennel MossBox
Uit deze combinatie is een prachtig nest geboren van 6 gekleurde pups, met alle mooie witte aftekeningen. De reacties op deze dekking met een wit ouderdier lopen uiteen, en je merkt dat de acceptatie van de witte boxer er nog lang niet is.
Waar komt die witte kleur weg?
In 1895 riepen E. König, R. Hoepner en F. Robert in München de eerste Duitse boxerclub in het leven. Mühlbauers Flocki , de zoon van een witte ‘bulldog’ en een gevlekte boxer teef, werd als eerste Duitse boxer in het stamboek geregistreerd. Zijn kleindochter, Meta von der Passage, een dikke witte (!) boxer teef met veel bulldog bloed in haar aderen, werd de belangrijkste stammoeder van het ras.
Pas in 1905 raakte men het eens over een voor alle fokkers verplichte rasstandaard. Het zou echter nog twintig jaar duren eer het doel vaststond:
- de Duitse boxer moest fors gebouwd zijn, maar niet plomp; hij moest beweeglijk zijn maar niet licht.
- de Duitse boxer moest een waak, dienst en gebruikshond zijn. Een echte oude bullebijter en geen terriër of bulldog.
Om dat doel te bereiken werd alles wat tot dan toe nog werd geduld van de bulldog- of terriër erfenis uit de wereld van het fokken verbannen: witte, zwarte, of gevlekte honden werden uitgesloten. Alleen de oorspronkelijke kleuren van de oude bullebijter waren nog toegelaten: geel en gestroomd.
Zeldzaam
Witte boxers zijn absoluut niet zeldzaam. Ongeveer 25% van alle geboren boxerpups zijn wit. Als beide ouderdieren witte aftekeningen ( witte borst, poten en wit in de kop) hebben, dan zal van de 4 pups er 1 wit zijn
Witte boxers zijn vaak of altijd doof.
Waar en Fabel; Er is wel een grotere KANS op doofheid omdat dit gebonden aan de witte kleur, dit heeft te maken met het ontbreken van pigment. Boxer met blauwe ogen hebben wel een grotere KANS op doofheid dan de witten met donkere ogen. Doofheid wordt niet gevonden bij albinisme, (rode ogen).
Mag je stellen dat doofheid bij de witte boxer toch een erfelijke aandoening is, omdat het gerelateerd is aan het wit. Jondalar heeft een blauw en donkerbruin oog. Ook dat moet naar mijn idee een erfelijke aandoening zijn. Als de fokker mij zegt dat hij het niet gemerkt heeft dat Jon doof is en dat hij testjes gedaan heeft dan heeft de fokker toch iets niet goed gedaan. Ik vond het in de opvoeding zo vreemd gaan. Bij de dierenarts waren we er zo uit. Gewoon doof. Het is een slimme hond. Gebarentaal en er gewoon tegen praten. Ik vind wel dat hij dingen mist, ook wel in zich zelf gekeerd.
Ik heb nog nooit zo’n lieve hond gehad. Jondalar is nu 10 maanden. Ik geniet van hem. Een echte boxer. Altijd boxers gehad. Heerlijke beesten zijn het. Altijd goede zin en in voor een geintje.
Doofheid is in veel rassen gerelateerd aan wit, je kan denken aan bv de Dalmatier, Argentijnse dog, Bull terrier en Engelse setter, Of honden met het Merle gen. Het Merle gen kenmerkt zich bijvoorbeeld met de blauwe ogen. Bij de boxer is er helaas nooit een onderzoek naar geweest. Wel kan je zeggen dat de KANS! op doofheid groter is als een witte boxer ook blauwe ogen heeft, een gebrek aan pigment.
Gehoor hangt namelijk samen met pigment, zonder dit pigment is een hond, snel samengevat, doof.
Aangeboren doofheid kan de dierenarts vanaf een leeftijd van zes weken vaststellen. Dit ontstaat namelijk wanneer de hond tussen de vier en zes weken oud is. Dit soort doofheid komt door het afsterven van bepaalde haarcellen die zorgdragen voor het waarnemen en doorgeven van geluidstrillingen. Dit afsterven leidt tot doofheid.
Andere redenen dat een hond doof kan worden, dus niet aangeboren, is bijvoorbeeld een oorontsteking, viezigheid in het oor of net zoals bij mensen, ouderdom.
Voor een fokker is het moeilijk dit te herkennen, tenzij ze er heel bewust mee bezig gaan. Pups in een nest reageren niet enkel op geluid maar ook op trillingen, geur of bewegingen van de andere pups. En het zal al helemaal lastiger worden als een pup, eenzijdig doof is. Wil je als fokker 100% zekerheid geven dan zullen ze een BEAR test moeten laten doen bij een specialistische dierenarts die deze test kan uitvoeren.
Eigenaren van een dove boxer zullen goed moeten weten wat de risico’s zijn in het gedrag. Zo kunnen dove honden niet horen als er iemand ( of een kind) heb benaderd van achteren. Als deze dan de hond aanraakt kan deze sneller schrikken en kunnen ze bijten als gevolg. Ook in het verkeer is het lastiger voor een hond, of het loslaten lopen kan ook voor problemen zorgen als je hem terug wilt roepen. Gelukkig zijn voor dat laatste al vele hulpmiddelen in de handel. Zoek goede begeleiding voor de opvoeding en gebruik van dergelijke hulpmiddelen.
Ik wil je heel veel succes en geluk wensen met Jondalar.